Πριν κάθε Συνέδριο του τραπεζικού τομέα, η Γραμματεία Ισότητας διοργανώνει την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Γυναικών ΟΤΟΕ, μια ημέρα πριν το καθιερωμένο Συνέδριο, με στόχο να διαμορφώσει το πρόγραμμα δράσης της για την επόμενη τριετία. Έτσι, και φέτος, Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018, συναντηθήκαμε στην 11η Συνδιάσκεψη συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι και εργαζόμενοι του κλάδου για να διασφαλίσουμε την κατοχύρωση της παρουσίας της γυναίκας εργαζόμενης στις 4 συστημικές τράπεζες.
Με αφορμή το γεγονός, τοποθετούμαι ως γυναίκα εργαζόμενη και συνδικαλίστρια του χώρου των τραπεζών, αποτιμώντας τη σημερινή εικόνα της γυναίκας στην ελληνική αγορά εργασίας, γενικά και ειδικά:
«Αν και το ποσοστό ανεργίας και στα δύο φύλα έχει μειωθεί εν πρώτοις τα τελευταία έτη, εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική δομική παθογένεια. Καταγράφεται δηλαδή ποσοστιαία υψηλότερη διαφορά σε όρους ανεργίας μεταξύ ανδρών και γυναικών στη χώρα μας σε σχέση με το μέσο όρο των χωρών της Ευρωζώνης. Το γεγονός μάλιστα αφορά το διάστημα τόσο πριν όσο και μετά το πέρας της οικονομικής κρίσης. Έτσι, παρά την αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό και τη συμπίεση της μισθολογικής τους διαφοράς έναντι των ανδρών, η χώρα μας κατέχει τη χαμηλότερη θέση εν συγκρίσει με τις χώρες του ΟΟΣΑ, ως προς το ποσοστό των γυναικών που καταλαμβάνουν διευθυντικές θέσεις. Αντίθετα, μόνο το ποσοστό των γυναικών που απασχολούνται στον τριτογενή τομέα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή στον τομέα παροχής υπηρεσιών, άγγιξε το 81% το 2017.
Και επικεντρώνομαι στις τράπεζες και στη μάστιγα των εθελουσιών εξόδων. Είναι πάμπολλες οι συναδέλφισσες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ακόμα το δίλημμα. Να φύγω ή να μείνω; Πολλές φεύγουν, συνήθως με το κεφάλι κάτω. Περήφανες για όσα χρόνια δούλεψαν, αλλά απαξιωμένες, αισθανόμενες θύματα της συγκέντρωσης του κλάδου. Στις τράπεζες που δουλέψαμε και δουλεύουμε, γυναίκες με πλεονάζοντα προσόντα σε απολύτως παραγωγικές ηλικίες, με εμπειρία ετών, παιδεία και εξειδικευμένη κατάρτιση, ικανότητες χειρισμού στις αναδιαρθρώσεις δανειακών χαρτοφυλακίων και δεξιότητες στην εξυπηρέτηση πελατείας, μέσα και έξω από τα καταστήματα, χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται από το τραπεζικό προσκήνιο, επιλέγοντας στροφή 180 μοιρών στην επαγγελματική τους ζωή. Δυστυχώς, οι διαδοχικές εθελούσιες έξοδοι έως σήμερα έδιωξαν μαζικά προσωπικό, ενώ οι τράπεζες δεν ανανέωσαν «με νέο αίμα» και δεν έκαναν προσλήψεις νέων ισάξιων προσώπων στη θέση τους.
Ο χώρος γερνάει, και πολύ πιο γρήγορα από τη φυσιολογική ταχύτητα και φθορά, γεγονός που μας προβληματίζει συνολικά και μας προετοιμάζει για χειρότερα σενάρια και ακόμα πιο δύσκολες μέρες».
Βασιλική Μελέτη
